Christina Magdaleno
Las Palmas de Gran Canaria (EFE). – Ekim 1938’de, Ebro Savaşı’nın son sancılarında, o zamanki Cumhuriyet Hükümeti Başkanı Juan Negrín (Las Palmas de Gran Canaria, 1892-Paris, 1956) , Uluslararası Tugayları muharebe sahasından çekmeye karar verdi ve onlara bir söz verdi.
“İspanya Hükümeti size doğrudan minnettarlığını ifade etmek istiyor. Senin ruhun ve ölülerinin ruhu bize eşlik ediyor (…). Cumhuriyet Hükümeti, bizimle cesurca savaşan enternasyonalleri (…) savaş bittiğinde İspanyol vatandaşlığı talep etme hakkını tanıyacak ve tanıyacaktır. Bununla hepimiz onur duyacağız!” dedi Gran Canarian.
Bununla birlikte, Cumhuriyet’in düşmesi uzun sürmedi, ancak beş ay ve ilk kapının açılması için 1996’ya kadar neredeyse 60 yıl geçmesi gerekiyordu, böylece o zamanlar hayatta kalan yaklaşık 600 tugay üyesi, en iyi ihtimalle yetmişlik vakalarda. , İspanyol vatandaşlığı isteyin.
Ancak caydırıcı bir gereklilik vardı: Başvuruların on kişiyi geçmemesi için genellikle Fransız, Polonyalı, İtalyan, Amerikalı veya Alman olan önceki uyruklarından vazgeçmeleri gerekiyordu. 2007 Tarihsel Hafıza Yasası bu engeli kaldırdı, ancak sadece 15 tugay hayatta kaldı. Sonuncusu 2021’de vefat etti.
Ölçü sembolizmi
Demokratik Hafıza Yasası’nın yakın zamanda onaylanması, artık uluslararası brigadistaların torunlarının, mevcut uyruklarından vazgeçmek zorunda kalmadan Negrín’in sözünü yerine getirmelerine izin veriyor.
Yeni yasanın hazırlanmasına katılan ve bu yönü toplamaya iten Uluslararası Tugaylar Dostları Derneği (AABI), Küba, Arjantin, Kanada, Avustralya gibi farklı kökenlerden en az yirmi ailenin farkında. Bu haktan yararlanmak isteyen Fransa, İtalya veya Birleşik Krallık.
EFE’nin başkan yardımcısı Juan Julián Elola’ya göre, hepsi bunu duygusal nedenlerle yapacaktı ve “birçok tugay üyesinin hem İç Savaşta hem de II. hiçbir durumda “en fazla” 100’ü aşmayın.
«Özgürlük rüzgarları geri geldiğinde tugay üyelerini karşılamak için La Pasionaria ve Negrín’in sözlerinin yankısını sürdürmek bize adil göründü. Nicel düzeyde az insan olacak, çığ olmayacak, ancak bu sembolik bir şey ”diyor Elola.
Cumhuriyetçi cumhurbaşkanının torunu Carmen Negrín, yasanın bu yönünün “geç geldiğine” inanıyor, ancak önlemin sembolik doğasını ve İspanyol misillemelerinin torunları için yeni bir dönemin açılmasını inkar etmiyor. vatandaşlık için vatansız ve mülteci oldukları ve önceki yasanın zaten tasarladığı.
“La Pasionaria’nın Tugaylara yaptığı konuşma genellikle çok hatırlanır ve büyükbabamınki kadar değil, ama her halükarda yasa büyük bir ilerleme, bu vaadi yerine getiriyor, çok hoş ve çok mutluyum”, Juan Negrín Vakfı’nın onursal başkanı EFE, özellikle Fransız mültecilerin çocuklarına ellerinden alınan vatandaşlıklarını geri kazanmaları için çağrıda bulunuyor.
Brigadista Corach vakası
İspanya İç Savaşı patlak verdiğinde, genç Arjantinli Luis Corach (1914-1992), Rus Yahudilerinin soyundan gelen ebeveynlerine bir süreliğine Córdoba’ya (Arjantin) döndüğünü, ancak gerçekte biraz para topladıktan sonra, kendi imkanlarıyla İspanya’da savaşmaya karar verdi, özellikle de uluslararası birliklerin geri çekilmesine kadar Ebro cephesinde doktor olarak çalıştığı Lincoln’deki XV Tugayı’na.
Neredeyse bir asır sonra, oğlu Gustavo Corach, EFE’ye İspanyol vatandaşlığına “sadece duygusal” bir amaç için başvurma niyetini açıklıyor çünkü 70 yaşında, “bir manzara değişikliği için” olmadığını, ancak kendisinin de ekliyor. gelecekte çocuklarına, özellikle de hala öğrenci olan en küçüğüne bir faydası olabileceğini dışlamaz.
“Bu babama aitti. Benden çok daha mutlu olurdu, ama 30 yıl önce öldü” diyor AABI’dan babasının İspanya’dan geçişini yeniden inşa etmesine yardımcı olan çok sayıda belge toplamayı başaran Corach, sınırını geçtikten sonra sınırını geçti. Fransa’daki gemi ve “disiplinsiz” karakteri gibi bazı anekdotlar.
“Onu teğmenlikten teğmenliğe indirdiler… Bana çok uyuyor çünkü parti militanı olmaya kolayca adapte olabilecek bir insan değildi,” diyor babasını “” olarak damgalayan Frankocu belgeleri de görmüş olan Gustavo Corach. kırmızı” ve Cumhuriyetçi kesimde meslektaşları arasında “çok sevildiği”, ancak sosyalizme daha yakın olduğu için “komünist olmadığı” vurgulandı.
Oğlu Luis Corach, İspanya’ya henüz üçüncü yılında gelmesine rağmen, işinin büyük ölçüde tıbbi olması nedeniyle muhtemelen savaşamadığını, ancak bir çatışmada savaşabileceği göz ardı edilemez diye ekliyor. .
Juan Negrín, Savaşın bitiminden aylar önce ve II.
Orada, Luis Corach, Arjantin’e dönmeyi başardıktan sonra verdiği bir röportajda, Corach’ın üniversite gazetesine söylediğine göre, 27 Kuşağı’nın şairi Manuel Altolaguirre’yi bir hastalıktan kurtarmak ve tedavi etmek için geldi.
Gustavo Corach, Savaş hakkında, babası çok fazla konuşmadı veya çok fazla ayrıntı vermedi, ancak ona Halk Ordusu’nun şarkılarını öğretti, eğer isterse yakında İspanya pasaportuyla İspanya’yı dolaşarak şarkı söyleyebilecek. Negrin’in babasına söz verdiği ve on binlerce tugay üyesi. EFE